Engin Alkan‘ın yönettiği Vişne Bahçesi oyunu, izlerken sıkılacağınız ancak eve gittiğinizde etkisini gösteren ve üzerinde düşünüp, oyundan sahneleri gözünüzde canlandıracağınız yersiz uzun, dekor ve kostümleri harika, oyuncuların da muhteşem oynadıkları bir görsel düş bahçesi tadında.
Tiyatro oyunlarını kötü yönde eleştirmek içimden hiç gelmiyor. Çünkü zaten tiyatroya gitmiyoruz bir de ben tekme atarsam kendimi oldukça suçlu hissetmiş olacağım. Ama üzülerek söylüyorum ki Vişne Bahçesi oyunu beklentilerimi karşılayamadı.
6 Şubat Çarşamba günü Harbiye Muhsin Ertuğrul‘da sahnelenen Vişne Bahçesi oyununa ben, annem, babam, teyzem ve kardeşimle gittik. Oyun resmen bitmek bilmedi. İzlerken sıkıldım. Yalnız ben değil herkes sıkıldı. Zaman zaman tempo düştü. Ben de oyundan koptum. Başka yerlere gittim, dolandım geldim hâlâ aynı olay sahnede dönüyor. Acaba ben de mi sorun var diye diğer seyircilere baktım, onların da çoğu yarı baygın haldeydi. Arkamdaki adam uyudu, aralarda da horladı. Karısının uyarısıyla uyandı, sonra yine uyudu. Biletleri ben aldığım için annem, babam, teyzem ve kardeşimden de yemediğim azar kalmadı. Kardeşim şöyle bir yorum yaptı;
Ya yazan yazamamış ya da oynayanlar oynayamamış.
O tabii sıkıldığı için böyle söylüyor. Ben bu yoruma katılmıyorum. Şöyle ki, Anton Çehov çok güzel yazmış, oyuncular da mükemmel oynadı ama konu sıkıcıydı.
ÖNEMLİ UYARI ! : Oyuna gidecekler oyun hakkında sağda solda biraz araştırma yapıp gitsinler derim. Bu siteye mutlaka göz atsınlar: http://visnebahcesi.weebly.com/ Direkt Japon olarak gidince oyuna adapte olmak zorlaşıyor.
İşitme engelliler için oyun boyunca sahnenin üstünde metin eş zamanlı olarak yer aldı. Ben de oyuncuların dediklerini anlayamadığım zamanlar oraya baktım ne yalan söyleyeyim.
Hümay Güldağ Belgin (Ranyevskaya), Işıl Zeynep Tangör (Şarlotta) ve Berna Adıgüzel (Varya) oyundaki favorilerimdi. Firs rolündeki Erhan Abir‘in oyunculuğu ise şapka çıkartılacak cinstendi.
Vişne Bahçesi
Yazan: Anton Çehov | Çeviren: Belgi Paksoy | Yöneten: Engin Alkan | Dramaturg: Sinem Özlek | Sahne ve Işık Tasarımı: Cem Yılmazer | Kostüm Tasarımı: Duygu Türkekul
Oyunun Konusu: Aristokrat bir ailenin son fertleri tüm servetlerini tüketmişlerdir. Ellerinde kalan son şey olan vişne bahçesiyle çevrili çiftlikleri ise borçlarından ötürü satılmak üzeredir. Üretmeye ve çalışmaya alışık olmayan bu insanlar; kapılarını sıkıca kapadıkları evlerinde, servetlerinin son kırıntılarını tüketirken, dışarıda yaşanan büyük değişim, sadece o ünlü vişne bahçelerini değil, eskiden olduğu gibi sürdürebileceklerini sandıkları yaşamlarını da tehdit etmektedir. Çehov, “değişim” denilen süreci sorgularken, 19. yüzyıl sonu Rus aristokrasisinin çözülüşüne ve çöküşüne tanıklığa çağırıyor.
Oyuncular: Aslı Nimet Altaylar, Başak Erzi, Berna Adıgüzel, Cemal Ahhan Şener, Çağlar Polat, Destan Batmaz, Emre Şen, Engin alkan, Erhan Abir, H.Samet Hafızoğlu, Hümay Güldağ Belgin, Hüseyin Tuncel, Işıl Zeynep Tangör, Murat Üzen, Selin Türkmen, Zafer Kırşan, Zeynep Ceren Gedikali.
evet, durağan giden bir oyun ama yine tercih diyelim. 🙂 oyuncuların performansı, dekor, kostümler, müzik derken yazarın vermek istediği çok iyi sunulmuş diye düşünüyorum. ama dediğin gibi yine gitmeden önce biraz bilgi edinmek iyi olur. 🙂
oyunda kullanılan müzik ve kostümleri çoooook beğendim ya 😮
Giderken ben farklı bir şey bekliyordum, onu bulamadığım için hayal kırıklığı oldu. Kostüm, oyuncular, dekor, müzik iyiydi tamam ama geneli sıkıcıydı. :))))
Oyunu izleme şansını bulamadım henüz ancak okuduğum en sıkıcı metinlerden birisiydi Çehov'un Vişne Bahçesi. Bir de kocaman "komedi" yazmamışlar mı yanına, çileden çıkmıştım. Gerçi epey zaman oldu okuyalı, kendi yetersizliğim sebep olmuş olabilir buna, bilemiyorum…
Ben okuyup izleseydim keşke. Komediyle alakası yok ne yazık ki. :)))) Siz izleyince seversiniz belki ama zor…
engin alkan'a öyyle aşığım öyle aşığım ki her tiyatro sezonunu ilk haftasından istanbul efendisi veya şark dişçisi'yle açar, sezon içinde en az beşer kez izler, her seferinde çağlar çorumlu'yu yutup midemde yaşatma hayalleriyle dolup taşarım. engin alkan sahneye diye oyun sonlarında tezahürat yapmışlıklarım da vardır.
açıkhava biletlerimi aylar öncesinden heyecanla beklerim, oyunların tüm repliklerini ezbere bilirim. tarla kuşuydu juliet için pek bu kadar heyecanlanmasam da, vişne bahçesinin de o tempoda, diğer engin alkan oyunlarından daha durağan ama engin alkansız tiyatrolardan daha yüksek olmasını bekliyodum. bu kadar aşık olunca yönetene, oyunculara (gerçi bunda ne sevinç erbulak vardı ne çağlar çorumlu ne sevil akı..); insan boş sahne de görse oov ne güzel oynadılar diyo.
fekat..
o neydi nan öyle:S yıllarca dişinden tırnağından artırıp çocuğunu üniversiteye yollamış da kazanamayınca "tıı sana verdiğim emeklere, harcadığım zamana" tiradı atacak analar gibiydim oyun çıkışında. sadece keşke başkası yönetseydi diyebildim. vaktin olursa sidikli kasabası'nı öneririm; cevahir'de gitmiştim ben. o civarlara yakınsındır diye düşünüyorum.
bi de com oluşunuz hayırlı olsun efenim(:
Engin Alkan benim de çok beğendiğim bir oyuncu ama dediğiniz gibi olmayınca olmuyor. Ben yine bir derece, bizimkilerin laflarını yedim üstüne. 😀
Yalnız olmadığımı bilmek beni sevindirdi. Hadi ben kültürsüzüm diyelim, siz bu kadar oyun seyretmişsiniz farkı anlamışsınızdır. Her oyuna süper diyecek halimiz yok. Verdiğiniz örnek "cuk" oturdu bir nevi.
Şark Dişçisi'ne bilet alıp hastalıktan gidememiş bir insanım. 🙂 İstanbul Efendisi'ni de yarın akşam izleyeceğim. Ümidim çok ama yine de açık kapı bırakıyorum.
Sidikli Kasabası'nı da merak ediyorum ama bende bilet alma sorunu var. 2 ay öncesinden dolu koltukları görünce dellenip, tiyatrodan soğuyorum ne yazık ki. Sakin bir anıma denk gelirse gideceğim inşallah. :))
Not: Ben uzun zamandır com'um. :DD
demek ki ben uzun zamandır dikkatsizim(:
çağlar mikrofonun arkasına geçip "oluuuur benliii" diye şarkı söylerken, benim için bi öpücük atar mısın?