Şoför Bey Daha Gelmedik mi?

“Şoför bey daha gelmedik mi?”

Arabaya binmeyi de arabayla seyahat etmeyi de sevmiyorum.
*
Araba tutuyor beni (Tutun kollarımdan düşerim şimdiii…).
Bir müddet sonra nedense midem bulanmaya başlıyor.
Bu nedenle taksiye bile binmiyorum.
Taksi mevzusunu başka bir yazıda detaylı olarak ele alacağım.
Lisedeyken okula geç kalırdım da yine de taksiye binmez otobüs beklerdim.
*
Yazlığa giderken arabanın içinde ortaya laf attım:
“Bu araba neden bu kadar çok sallanıyor?”
“Senin boyun uzun ondandır.”
He canım he.
Bendeki de iyi mazeret yalnız; sallanan araba.
*
Arabayla seyahati sevmeme nedenlerimden bahsedeyim biraz.

Arabanın içindeki alan küçüktür. 
Zaten kapalı yerlerde duramıyorum, arabanın içinde iyice hafakanlar basıyor.
*
Benim için arabanın içi her zaman havasızdır. 
İçerideki oksijen ya azdır, ya da tükenmek üzeredir.
Yolculuk sırasında o cam en az bir kere illa açılmalıdır.
Arabanın içinde “Ayy içim şişti” diyen biri varsa o kesin benimdir.
Asla istediğim şekilde nefes alamam.
*
Uzun yolda yanındakiyle kavga etsen bir yere gidemezsin.
Yine elin mahkum o kişinin yanına, çaprazına bir yere oturacaksın.
Anca “Atlasam da kurtulsam” diyerek ilgi çekebilirsin.
*
Kulaklığın yoksa ve arabada sözün geçmiyorsa, müzik aç, ses kıs derken  istemediğin şarkıyı, istemediğin ses seviyesinde dinlemek zorunda kalırsın. Sürekli yaşanan örnek:
“Bu ne ya, yok mu başka bir şey?”
“Beğenmiyorsan in.”
*
En önemlisi kişinin midesi bulanır.
Daha doğrusu sizi bilmem ama benim mide bulanır.
Tekerlekler dönmeye başladığı an benim midem bulanmaya başlar.
Hele kitap okumaya başlarsam kusmam yakın demektir.
*.
Bir de bunun trafiği var tabii.
Trafikte insanın saçları beyazlar, sinirden böbrek taşı düşürür.
Arabayı bırakıp “Ee yetti be!” deyip bir yere de gidemez, oturur kalırsın içinde.
*
Sürücü arabayı park edene kadar içeride bana fenalık gelir.
Bir ileri bir geri, park et de inelim arkadaş!
Çoğu zaman araba park edilmeden aşağı atlarım.
Ben ineyim, sonra sen rahat rahat park et.
*
Araba asla benim istediğim hızda gitmez.
“Çok yavaşsın, arkadan kornaya basacaklar şimdi!”
“Yavaş biraz atlı mı kovalıyor arkandan!”
*
Sonuçta, her araba yolculuğum “Şu yol bitse de insek” havasında geçer.
“Şoför bey daha gelmedik mi?” der dururum.
Her ne kadar biner binmez küfür etsem de toplu taşıma candır.
Araba ise benim için  her zaman ikinci plânda kalmaya mahkumdur.