Mayıs Sıkıntısı, Nuri Bilge Ceylan’ın yoğunlukla akrabalarından oluşan oyuncu kadrosu ve Franz Schubert‘in müzikleriyle daha da derinleşen, fazlasıyla doğal ve oldukça bizden bir kasaba filmi.
Mayıs Sıkıntısı (1999), Nuri Bilge Ceylan‘ın Kasaba‘dan (1998) sonra çektiği ikinci uzun metraj filmi. Mayıs ayı bitmeden izlemek istediğim bu film gerçekten içimdeki sıkıntıya ilaç gibi geldi.
Nuri Bilge Ceylan’ın annesi Fatma Ceylan ve babası Emin Ceylan.
Filmin oyuncularının çoğu Nuri Bilge Ceylan’ın akrabalarından oluşuyor. Bu durum çoğu kişiye göre şark kurnazlığı olarak gözükse de ben oldukça sıcak ve içten buldum diyebilirim.
Mayıs Sıkıntısı‘nda çocukluğunu geçirdiği ve ailesinin yaşadığı kasabaya film çekmeye gelen Muzaffer’in hikâyesi anlatıldığından film içinde film gibi bir durum oluşmuş. Muzaffer rolünü Nuri Bilge Ceylan’ın kendisi oynasa aynı etkiyi verir miydi bilemiyorum ama Muzaffer Özdemir oldukça doğal oynamış. Ceylan’ın annesi ve özellikle babasına bayıldım. Çoğu oyuncuyu kıskandıracak derece iyi performans göstermişler. Babasının bisiklete binişi, film çekilirken yaşadıkları, hiç yorulmayışı görülmeye değer ve oldukça yalın.
Yumurtayı kırmadan önce aklıma hep sen geleceksin Ali… Kırılmasın diye eli cebinde, sıkı sıkı yumurtasını tutan Ali, isteklerimize ulaşabilmemiz için katlanmamız gereken zorlukların belki de en masum göstergesi. Domates sahnesini tekrar tekrar izleyebilirdim sanırım. Sadece Ali‘nin (Muhammed Zımbaoğlu) başrolünde olduğu bir film bile yapılabilirmiş. Nuri Bilge Ceylan’ın yeğeni olan ve geçirdiği trafik kazasında hayatını kaybeden Mehmet Emin Toprak da Muzaffer’in yeğeni Saffet rolünde.
Oyunculuklar kadar diyaloglarına da bayıldığım Mayıs Sıkıntısı‘nın her bir karesi çerçevelik…
Mayıs Sıkıntısı, “Anton Çehov’un anısına…” sözüyle bitiyor ve ben Anton Çehov kitaplarını sevmememe rağmen neden Nuri Bilge Ceylan filmlerini bu kadar seviyorum diye tekrar soruyorum kendi kendime…
Mayıs Sıkıntısı IMDb Puanı: 7.6 Benim Puanım: 7.9 / 27.05.2014
