İki Fazlı Uyku Denemesi

Uyku ya da uyumak hayatta en bayıldığım ama hayatımın büyük bir bölümünü kapsadığından bir o kadar da beni pişman eden ihtiyaçlar. Bu nedenle uyku düzenimi değiştirip “iki fazlı uyku”yu hayatıma sokmak için bir hafta süren bir deney yaptım.

Fikret Kızılok ne diyor şarkıda, “Uyku kardeşim ver elini. Usul usul damla damla beraber eriyelim eriyelim…” Bıraksanız bir hafta uyurum, o denli seviyorum uyumayı. Uyuyan Güzel’in İstanbul şubesi gibiyim anlayacağınız. Ama dediğim gibi uykuyu her ne kadar çok sevsem de büyük bir zaman kaybı olduğundan, ne kadar az uyunursa zamandan o kadar tasarruf edilir ve yapılmak istenilen şeylere o kadar zaman ayrılmış olur diyerek iki fazlı uykuyu denemeye kalkıştım.

“Uyku çeşitleri ve Da Vinci Uykusu” yazımda uzun uzun uykunun çeşitleri ve tarihte Leonardo da Vinci gibi dahilerin günlük yaşamlarında nasıl uyuduğunu anlatmıştım. Tekrar hatırlatacak olursam eğer, tek fazlı uyku, iki fazlı uyku ve Da Vinci uykusu olarak da bilinen çok fazlı uyku olmak üzere temelde üç çeşit uyku var. Tek fazlı uyku, çoğumuzun uyguladığı ortalama olarak 8 saatlik ve günün %33.3’üne denk gelen uyku süresine verilen ad. İki fazlı uyku ise bu 8 saati 6.5 saate düşürerek size 1.5 saat kazandırıyor. Çok fazlı uykuda ise uyku süresini 4’e, hatta 6’ya bölüyorsunuz.

Aslında ben günde 10 saate yakın uyuyan biri olarak normal olan 8 saat bile bana az gelmişken 6.5 saati deneyimlemeye çalıştım. Kısaca iki fazlı uykudaki amaç bir kere uyuyup kalkmak yerine, iki kere ama daha az uyuyarak uyku süresini kısaltmak.

Bir haftalık deneyimde benim belirlediğim yatış ve kalkış zamanları şu şekildeydi:

Yatış: 01:00 Kalkış: 6:00 – Yatış: 11:30 Kalkış: 13:00

1.GÜN: İlk gün yatmam gereken saatte uyuyamadım çünkü sabah fazlasıyla geç kalktığımdan uykum gelmedi bir türlü. Yattığımda saat 02:00’ı geçiyordu ama bir de uykuya dalma süresi var tabii… 05:50’de alarm çalar çalmaz rahat bir şekilde uyandım. Gariptir ki, “aman 5 dakika daha yatayım, uykumu alamadım” gibi sorunlarla karşılaşmadım. Alıştığım, normal uyku süreme göre fazlasıyla daha az uyumama rağmen fazlasıyla enerjiktim. Kardeşimi okula gönderdikten sonra, internette biraz takıldım; 08:00’a doğru da dışarı çıkıp bir saat yürüdüm. Kitap blog’uma yeni yayın hazırladım, başka çalışmalar yaptım vs. ve gördüm ki bunca zaman ben boşa uyumuşum. Uyku ile zamanımı öldürüyormuş. Öğlen 11:30 yerine 12:00 gibi yattım ama uyuyamadım. Daha doğrusu uyudum ama hani bir saat uyursunuz ama o size 5 dakika gelir ya, öyle bir durum oldu. Rüya bile gördüğüm bu süre zarfını uyumadım olarak değerlendiriyorum. Zira 13:30’da taş taşımış gibi yorgun kalktım yataktan. Ama yorgunluk hali fazla sürmedi.

2. GÜN: İlk güne nazaran yatağa yarım saat daha erken (01:30) yattım. Ama sabah 6’da ilk güne göre daha zor kalktım nedense. Sanırım vücut, “İlk gün tamam anladık erken kalktın da ikinci gün ne oluyor?” diye bana uyarı sinyalleri gönderiyor.

Normalde 11:30‘a kadar ayakta durmam gerekiyordu ama gözlerim ve başım ağrıdığı için 09:00’da geri yattım. İnsan karanlıkta kalkınca ortama uyum sağlayamıyor, “gün daha başlamadı yatsana oğlum” düşünceleri kafamda yankılandı. Öğlen 13:00‘da geri kalktım ama bu kadar uyumama rağmen, yorgunluk ve baş ağrısı devam etti.

3. GÜN: Sabaha karşı 04:00‘da yatarak deneyin içine etmeyi başardım. Öğlen 13:00 gibi, yani ikinci uyuma zamanımda da uyandım. Normalde iki kere, toplamda 6.5 saat uyumam gerekirken tek seferde 9 saat uyumuş oldum. Saatlere uymayınca insan gerçekten de günün boşa gittiğini hissedip, suçluluk duyuyor. Fazlasıyla pişmanım ama önümde daha 4 gün var. Bir de şunu farkettim ki, benim erken uyuyabilmem için dışarıda yürüyüş, spor vb. yorucu aktiviteler yapmam gerek. Normalde her gün yürümeyi planlıyordum ama dün yürümediğimden geç yatıp uyku saatlerini alt üst etmiş oldum.

4. GÜN: Gece 02:00‘da yatıp sabah 08:30‘da kalktım. Hafta sonları programa uymak daha da zorlaşıyor haliyle. Kolay bir şekilde uyandım ama normalden fazla uyumama rağmen akşama doğru uykum geldi. Erken kalkmak bana göre değil! Vücut uyku istiyor!

5. GÜN: Bugün de 02:00‘da yattım. Yatmam gereken saati bir saat aşmam iyi bir şey değil. Bir dahaki denemem de yatış saati olan 01:00‘ı bir saat ileri taşımam gerek sanırım. Sabahsa 12:30‘da kalktım. Bir günüm diğerine uymuyor. Bazen beceremeyeceğimi düşünüp umutsuzluğa kapılıyorum ama denemeyi bırakmayı da asla düşünmüyorum.


6. GÜN: Bugün işlem tamam. Saatinde yatıp kalktım. Sabah yürüdüm, simit aldım. Ama öğlen uyumak çok zor oldu. Dışarıdan gelen seslere tahammül seviyem sıfır. Hamsi, hamsi diye bağıran adamı inip dövesim geldi. Kafada bin türlü düşünce uykuya dalmak zor oluyor. Bir yerde okumuştum, kolay uykuya dalmak için alıp verilen nefese odaklanmak gerekliymiş. Onu da deniyorum ama bir yere kadar…

7. GÜN: 01:00’de yattım bu kez. Sabah da kalktım ama dışarıda yağmuru ve kapalı havayı görünce geri yat Güven dedim kendi kendime (yatmaz olaydım). Öğlen 13:00’da anca kalkabildim. Deneyin son gününde kapanışı yine aşırı uykuyla yapmış oldum…

İlk iki fazlı uyku denemem başarısızlıkla sonuçlandı. Ancak bir şeyin alışkanlığa dönüşmesi için en az 21 gün geçmesi gerekliymiş. Bir dahaki denememi 21 gün üzerinden gerçekleştirmeyi düşünüyorum.