Ana sayfa Yazılar Bulutlardan Hayaller

Bulutlardan Hayaller

790
7
Eskiden arabayla giderken camdan dışarı bakar şimdi kurduğum hayallerin katbekat fazlasını kurardım. Bulutları da bir nevi tuval olarak kullanır, hayalimi gökyüzüne çizerdim. Çoğu zaman hayalin hangi yöne gideceğine onlar karar verirdi. Hayvanlar, gözler, kaybettiklerimin gülen yüzleri ya da sadece anlamsızlık. Ama anlamsızlığın içindeki o derin kalp ağrısı. Dalıp giderdim…

Bulutlardan Hayaller

Herkes kendini özel ve seçilmiş hisseder ya hani. Gökyüzüne gözümüzü kırpmadan bakadurur yukarıdan bir işaret beklerdik. İstediğimiz çok bir şey de değildi, bir bulutun yeri değişsin ve bize gülen bir surata dönüşsün. Bir ışık belirsin bir anda, aniden, beklemeden. Hiç olmadı bir yıldız kaysın. Hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini bildiğimiz halde yine de dilediğimiz bir dilek hakkımız olsun sadece. İçlerinden hangisi oldu? Geçen bir uçağı yıldız kayması zannedip “Aa anne yıldız kaydı!” dedik masumca. O da “Dilek tut o zaman,” dedi. Dilek tuttuk. Ne tuttuk bilinmez, gerçekleşti mi meçhul. Yine bulutlar orada, yine yıldızlar kayıyor göremesek de. Kafamızı kaldırıp bakmasak bile hayallerimiz hâlâ orada. Durmayın göğe bakalım.

7 YORUMLAR

  1. şaka gibi, insan bir de sadece kendi yapıyor bunu zannediyor o yaşlarda. büyüdükçe de yahu ben ne tuhaf bir çocuktum diyor kendi kendine bunu hatırladıkça ve kimseye bahsetmiyor anlamasınlar tuhaflığımı diye. ama demek ki tuhaf değilmişim, hep beraber tuhafmışız:) bulutlara bakıp dilekler dileyen, hayaller kuran, onları o bulutların bize bakan yüzlerinde yaşayan.

  2. Bende geçen gün onu düşündüm. Kaçımız bakar olduk gökyüzüne bu aralar… Ne bulutların, ne yıldızların farkındayız… Dilek tutsakta, tutmasakta; hayal kursakta kurmasakta oradalar… ve biz bu lüksü esirger olduk kendimizden her geçen gün… Sonra araba yolculuklarında özellikle geceyse ben ağaçları da benzetirdim bir şeylere… Kimi kocaman bir dev, kimi bir şato olurdu… Özlüyorum gün geçtikçe küçülen, fakat bir zamanlar devasa olan hayallerimi…

  3. Yazıyı okuyunca bayadır gökyüzüne bakmadığımı farkettim. Yani yazıda geçen haliyle bakmadığımı..
    Şimdi yazmadan evvel, görebildiğim kadarına bir baktım, ama bir şey yoktu. Bulutlar anlamsızdı. Ya da ben anlamsızım..

  4. Hani sen demiştim ya benim bir yazıma bu yazı iyi hissettirdi diye, bu da beni iyi hissettirdi çok…
    Benim gibi bir hayalperest, bu yazısının dışında kalıyor ama sanırım. Dilek tutmak ya da hayal kurmak için sadece gökyüzüne bakmak gerektiğine inanlardan değilim ben, her ortamda zorlanmadan hayal kurabilirim 🙂
    Ama hayal kurmayı ve çocukluğunu unutanlar, mutlaka kafasını yukarıya kaldırmalı…

  5. @Hikayeci Aslında yok birbirimizden farkımız ama herkes kendini biricik sanıyor ve o biricikliği başkasında arıyor. Halbuki bulutlar da aynı onlara bakıp hayal kuranlar da.

    @Dilara Artar Ağaçlar zaten başlı başına senaryo. Tek bir daldan kaç roman yazılırdı… Küçüle küçüle nokta haline gelen hayaller bir gün Büyük Patlama gibi patlayıp yeni bir dünya oluşturacaktır kesin.

    @Uyuşuk Hayalperest Arabayla giderken daha anlamlı hale geliyor ya da çimlere uzanmışken… 🙂

    @Greta Teşekkürler, ne mutlu bana. 🙂 Konu bulutlardan hayaller diye öyle bir sınırlama yaptım. Yoksa hayal kurmak için bir dürtüye gerek yok tabii.

BİR CEVAP BIRAK

Please enter your comment!
Please enter your name here