Bugün Ne Oldu? 12

“Bugün Ne Oldu” kategorisine uzun zamandır yazı yazmıyordum. Hazır bir İstanbul turu yapmış, başımdan da bir olay geçmişken yazayım dedim. Malumunuz ara ara Ayasofya‘yı aşerdiğim oluyor. Bugün de yine o günlerden biriydi ve ben soluğu yine bu muhteşem yapıda aldım. Tabii oralara kadar gitmişken başka yerlere de uğramadan edemedim.

Normalde otobüsün son durağı Eminönü ama ben Galata Köprüsü‘nden yürüyerek geçmeyi sevdiğimden Karaköy‘de inip yürüyorum her zaman. İlk olarak Ayasofya’ya gidecektim ama Sarayburnu’na doğru inip Atatürk’e bir selam vereyim dedim.

Aslında önden fotoğrafını çekecektim ama baktım iki kişi yatıyor; tırstım daha fazla yaklaşamadım. 1926’da Heinrich KRIPPEL tarafından yapılan bu 3 metrelik heykel bana nedense Beyonce’nin All the Single Ladies klibindeki halini hatırlattı. Heykeli ardımda bırakıp Gülhane Parkı‘na girdim.

Park nedense boştu. Hem günlerden Pazartesi olması hem de havanın soğuk olması da bunda fazlasıyla etkili tabii. Varsın olmasın, millet sinema, restoran kapattırır ben park kapatmışım ne güzel! Parkta bu ara harıl harıl bir çalışma var, işçiler bahçe vs. bakımını yapıyorlardı.

Aslında Gülhane Parkı’nın içinde yer alan İslam Bilim ve Teknoloji Tarihi Müzesi’ne girecektim ama baktım okul grupları sarmış dört bir yanını, dedim Güven kaç. Parktan çıkıp Sultanahmet’e doğru yola koyuldum ve fark ettim ki Arap turist sayısında gözle görülür bir azalma olmuş. Görmeyince göresin gelir, görünce öldüresin gelir lafı bu noktaya cuk oturuyor sanırım.

Ayasofya yine her zamanki gibi restorasyondaydı. Ama restorasyon için ortasına kurulan o iskele bile muhteşemliğini bozmaya yetmemişti. İnsanı büyüleyen farklı bir havası var buranın. İnsanın üst kata çıktıktan sonra saatlerce içeriyi seyredesi, oturup roman yazası geliyor.

Arayı fazla açmayalım diyerek ayrıldık; arkamdan su dökmedi ama olsun. Sonra ver elini Büyük Saray Mozaikleri Müzesi. Müze İstanbul’da nedense pek bilinmiyor, bu nedenle ziyaretçisi de pek yok. Yerli turistten çok yabancı turist geliyormuş. Biz ne anlarız müzeden, bize ters tabii böyle kültür falan…

İçinde ne var diye sorarsanız eğer, adı üstünde Büyük Saray’da olan mozaiklerden günümüze kadar ulaşabilmiş olanlar yer almakta. Fazla büyük bir müze değil, pek eser de yok ama önemi nedeniyle ilgi ve alakayı hak etmesi gerekiyor diye düşünüyorum.

Büyük Saray Mozaikleri Müzesi İstanbul’da pek bilinmiyor. 🙄Küçük ama bünyesindeki az sayıdaki eserle büyülemeyi başarıyor. Gidin derim. 😎 #istanbul #turkey #museum #vsco #vscocam

Güven Turan (@benolmeden) tarafından paylaşılan bir fotoğraf (7 Ara 2015, 03:14 PST)

Müzeden çıktıktan sonra, normalde hiç giresim yoktu ama Sultanahmet Camii‘ne de uğradım.

Ayrı bir huzur veriyor burası. İçindeki turist sayısı fazla olmasa, bir de ışıklandırma biraz daha iyi olsa daha da huzur verici bir yer haline gelebilir sanırım (SULTANAHMET CAMİİ’Nİ ELEŞTİRDİ!). Işıklandırma iyi değil ama genel olarak iyisin; gülen suratı kaptın bugün.

🙌🏼 #sultanahmet #camii #mosque #vsco #vscocam #istanbul #turkey

Güven Turan (@benolmeden) tarafından paylaşılan bir fotoğraf (7 Ara 2015, 04:23 PST)

Cami sonrası enerjim bitmemişken dedim bir müze daha gezeyim. Hava da soğuk hem ısınırım biraz ne güzel. Türk ve İslam Eserleri Müzesi‘nin restorasyonunun bittiğini biliyordum hemen oraya ışınlandım. Bilmeyenler için, müze Sultanahmet Camii’nin karşısında yer alıyor. Obelisk var ya orada işte. Müzekart’ın geçerli olduğu müze, her gün açık. Girdim, in cin top oynuyor. 3 yerli, 2 yabancı turist bir de ben. Ohh yayıla yayıla gez!

Restorasyon cidden güzel olmuş, haklarını yemeyeyim ama alt katta da bir sergi bölümü vardı, onu kaldırmışlar sanırım. Ya da kaldırmamışlar da ben göremedim de diyebiliriz.

En önemli yenilik, müzeye mukaddes emanetler gelmiş. Hz. Muhammed‘in ayak izi, sakal-ı şerif’i gibi birçok emanet sergilenmekte. Gidin görün derim.

Müzeyi ziyaret ederseniz eğer, bahçedeki çınara benden selam söylemeyi unutmayın sakın. Bu yaşlı çınarın bilgilendirme tabelasındaki yaş bölümünde 200+ yazıyordu.

Ve günün en bomba anısına geldi sıra. Sultanahmet’te gezmekten yorulmuş, oturup dinlenir ve telefonumla oynarken Hintlinin biri yanıma geldi ve “Hello sir” diyerek elini uzattı. Dedim “Ne oluyoruz birader, bas geri!” Yok öyle demedim tabii ama elimi uzatmadım haliyle. Sonra dedim uzat yahu ne olacak, elin mi kopar. Adam “Kameram yok, fotoğrafımı çeker misin?” diye sordu. Çekelim de nasıl göndereceğiz hacı abi dedim haliyle. “Whatsapp, Facebook, Hotmail seç birini” demesin mi! Dedim tamam Hotmail’den göndeririz. Adamın arka plana Sultanahmet’i alarak 5 kare fotoğrafını çektim ve e-posta adresini yazdı; ben de gözünün önünde gönderdim. Gönderdikten birkaç saat sonra da “Thank you brother” diye cevap atmış. Normalde insan çekinir ama adamın mutluluğunu gözlerinde gördüm desem yeridir. Kim bilir hikayesi neydi…

İnanmayanlar için fotoğrafını da paylaşayım. 😄😄 pic.twitter.com/5DWqe0QubR

— Güven Turan (@benolmeden) 7 Aralık 2015

Akşama doğru da annemin yanına İstinyePark‘a gittim. Baktım yeni yıl için her yeri ışıl ışıl donatmışlar. Eskiden yeni yıl yaklaşınca heyecanlanır, ağaç süslemek, hediyeler almak isterdim ama artık içimde heyecanın h’si bile yok. Ama yeni yeni yıl nedense bana uğurlu gelecek gibi hissediyorum. 2016 benim yılım olacak (HAVASINI ALDI).

** Bu arada Snapchat‘ten eklemek isterseniz eğer kullanıcı adım: benolmeden.