Bir Tatlı Huzur (Fotoğraflarla Münir Nureddin Selçuk’un Yaşam Öyküsü) – Ayşe Kulin

Bu kitapla ve Ayşe Kulin’le şans eseri tanıştım. Şans eseri diyorum çünkü eski okulum olan İstanbul Kültür Üniversitesi’ne, “Visualist 2012 : Uluslararası Görsel Kültür Kongresi” için gitmiştim. Ayşe Kulin’in de başka bir konferans için geleceğini biliyordum ama imza günü yapacağını bilmediğimden yanımda kitaplarından birini getirmemiştim. Bu nedenle o anda okumadığım kitaplarından biri olan bu kitabı aldım ve hemen kendisine imzalattım.

“Türk müziğine frak giydiren bir solist, müziğiyle İstanbul’u dile getiren bir besteci: Münir Nureddin.”

(Arka kapak yazısından)

Münir Nureddin Selçuk ismini duymayanınız yoktur sanırım. Ancak çoğumuzun onun hakkında bilgisi oldukça sınırlı diye düşünüyorum. Siz de bu değerli sanatçının hayatı ve neler yaşadığı hakkında detaylı bilgiye sahip olmak istiyorsanız bu kitap sizin için bir rehber niteliğinde. Münir Nureddin Selçuk aslında Atatürk’ün de yakın dostu ve onun gerçekleştirmek istediği devrimin bir nevi en güzel örneklerinden biri. Batı’nın teknik ve yöntemini alıp onu gelenekselleştirmiş, alaturka, Türk Sanat Musikisi’ni evlerden çıkarıp büyük salonlara ve geniş halk kitlelerine yaymış bir sanatçı.

“Kızı Meral, küçükken bir gün,

“Bach’ın müziği çok kötü, ben hiç sevmiyorum,” demek gafletinde bulunmuş, babası, bir ay süreyle her gün saatlerce Meral’e Bach dinletmiş; sonunda sözlerini geri alan kızına, “Kötü müzik yoktur, dinlemeye alışmamış kulak vardır,” diye ders vermiştir.

Yıllar sonra, bir gün evlerinde genç kızlığın eşiğindeki torunu Nükhet, avaz avaz Beatles plakları çalarken, isyan etmiş Münir Nureddin. “Sabahtan akşama kadar bu kötü müziği dinlemeye mecbur muyuz?” diye bağırmış. Meral hemen yapıştırmış: “Siz ne demiştiniz bana? Kötü müzik yoktur, dinlemeye alışmamış kulak vardır, babacığım.”

Ertesi sabah, banyoda tıraş olan Münir Bey’in sesini duymuşlar anne-kız: “Lalay la, la lay la, la lay la lay la,” Münir Nureddin alaturka ağızla, Beatles’ın ünlü ‘It’s been a hard day’s night’ını söylemeye çalışıyor!…” (Kitaptan sf. 186)