Uzun bir aradan sonra tekrar tiyatroya kavuştum. Ancak tiyatroya gitmek için galiba yanlış günü seçmişim. Zira bugün Pazar‘dı ve gittiğim oyun Alevli Günler, Taksim Muammer Karaca Tiyatrosu‘ndaydı. Saat 6‘da başlayacak oyun için evden 4‘te çıktım. İlk toplu taşıma aracım olan otobüs, meşhur İstanbul trafiğine takıldı. GS ve BJK‘nin de maçı varmış. Metroyla gelirken metronun içinde beyaz bir sis bulutu vardı ve içi oraya buraya sataşan taraftarlarla doluydu. Kazasız belasız Taksim‘e ulaştım, oradan da İstiklal Caddesi‘nin kalabalığını yarıp, koştur koştur tiyatroya ulaştım. Evden 4’te çıkan ben, tiyatroya 6’ya çeyrek kala zor yetiştim.
Ortalama seyirci yaşı biraz yüksekti. Tahmin edildiği üzere altın gününe gider gibi oyun seyretmeye gelen kadınlar vardı. İşi gücü olmayan bu kadınlar beni tiyatrodan soğutmuşlardır. Çünkü ilk günden tüm biletleri tüketerek size hiç fırsat bırakmazlar. Oyun esnasında çoğu kişinin telefonu çaldı. Bazı kişilerin ikişer, üçer kere çaldı. Yanımda oturan kız da resim çekmeye çalışırken, fotoğraf makinesiyle gözlerimi kör etti. Her kahkaha atışında ayaklarını yere vuruşu da bunların üzerine tuz biber ekti.
Gelelim Alevli Günler‘e… Ben oyunu beğendim açıkçası. Çok fazla gülmeyen beni bile güldürmeyi başardıysa oyun başarılı demektir. Oyunda neler olup bittiğini ayrıntısına kadar anlatmayacağım, gidin görün arkadaş! Sadece diyebilirim ki, başkalarından farklı olan Türkoloji profesörü Tarık‘ın, ölmeden önce arkadaşlarından son bir şey istemesi ve bir hak arama mücadelesinde, bu üç arkadaşın başından geçen olayların komik bir dille anlatılmasını keyifle seyredeceksiniz. Aklımda kalan güzel replikler ve sahnelerden bazıları; “Evde taştan yumuşak ne varsa yediniz”, Erkan Can’ın sürekli “Evet, evet” demesi, “Ben kendi kapımı açmasam, sen kendi kapını açmasan…”, Erkan Can’ın kadın halleri, “Mesaj yazarken ölmüşler, cep telefonlarıyla gömülmüş onlar..”
Oyuncular Cem Davran, Erkan Can, Yıldıray Şahinler, Bahtiyar Engin ve Tuğçe Kıltaç çok iyiydiler. Oynadıkları rollerin hakkını öyle iyi veriyorlar ki, o rolü onlardan başkası oynayamaz gibi geliyor. Oyunla ilgili tek eleştirim biraz uzun olmasıydı. Biraz kısaltılırsa tadından yenmez diye düşünüyorum. Normalde tiyatro dekorlarını beğenmem biraz zordur ama dekorlar ve kostümler de iyiydi. Işık oyunlarıyla da beraber oyun görsel bir şölene dönüşmüştü.
Yazan: Irmak Bahçeçi
Yöneten: Yıldıray Şahinler
Dekor ve Kostüm: Barış Dinçel
Işık Tasarım ve Uygulama: Efe Sümer
Oyuncular: Cem Davran / Erkan Can / Yıldıray Şahinler / Bahtiyar Engin / Tuğçe Kıltaç
Yönetmen Yardımcıları: Özge Çatıkkaş-Tuğçe Kıltaç
Dekor Uygulama: Muhammet Topraktepe-Mustafa Topraktepe
Görsel Tasarım: Emre Erdem
ben bu oyunu geçen yıl izlemiştim.eğlenceli bir oyun
ama ben senin kadar çile çekerek ulaşmamıştım oyuna.zor olmuş
Tiyatro için çile çekmeye değer.. 😀
doğru.oyun da güzel zaten 🙂
öğrenci 29,5 tl. çok değil mi? 🙂 hafta da bir tiyatroya gitmeye kalksa, insan batar resmen 😛
Evet bence de çok ama yapacak bir şey yok. Ayda bir, iki ayda bir gidilebilir. 😀