Ana sayfa Film Beni Ağlatan 20 Film Sahnesi

Beni Ağlatan 20 Film Sahnesi

5282
17

Vizyona girdiğinde izlemeye fırsat bulamadığım The Theory of Everything (Her Şeyin Teorisi) filmini izledim dün. Ama konumuz bu film değil, benim filmin sonlarına doğru hüngür hüngür ağlamam. Uzun zamandır ağlamıyordum iyi geldi, beyin bir kendini toparladı güzelce. Bu bağlamda beni ağlatan 20 film sahnesini yazayım dedim.

aglatan-20-film-sahnesi

Listede herhangi bir sıralama şartı gözetmedim baştan söyleyeyim; bir de listeyi hazırlarken anladım ki en çok ölüm, fedakarlık ve başarı söz konusu olunca duygulanıp ağlıyorum.

1- The Lion King (Aslan Kral) (1994)


Mufasa’nın ölümü benim jenerasyonumdaki bütün çocuklarının yüreklerini dağlayan ve unutulmaz sahnelerden biri sanırım. Oğlu Simba’nın babasının yanına gelip de Küçük Emrah suratıyla “Hadi baba kalkman gerek” deyişi de fazlasıyla acıklıydı. Ama tekrar izlediğimde aynı etkiyi yaratmadı orası ayrı konu.

2- The Shawshank Redemption (Esaretin Bedeli) (1994)

Kendini tutuyorsun, tutuyorsun ama “Brooks was here” yazısını görünce bir anda koyveriyorsun gözyaşlarını…  “Sanırım bu saçmalıklar için biraz fazla yaşlıyım.” 

3- Hotaru no haka (Ateşböceklerinin Mezarı) (1988)

Böyle animasyon olmaz olsun! Bu nasıl filmdir, nasıl bir animasyondur… Kardeşi olanları daha fazla etkileyeceğini düşündüğüm filmde, Seita‘nın, kardeşi Setsuko‘nun ölü bedenine son kez baktığı sahne iki tel saç beyazlatacak cinsten.



4- The Theory of Everything (Her şeyin Teorisi) (2014)


Sadece ölüm değil, başarı hikâyelerinde de etkilenip ağlıyorum. Kendisine iki yıl ömür biçilen ama uzun yıllar yaşamayı başarıp, hâlâ hayatta olan ve mucizeler başaran Stephen Hawking‘in hayatını anlatan Her Şeyin Teorisi filminde, Hawking’in “While There is Life, There is Hope” lafını ettiği sahnede ağlamadım desem yalan olur.

5- Yavrularım (1984)

Başrollerde Hülya Koçyiğit ve Çetin Tekindor… Anne rolündeki Koçyiğit ölümcül bir hastalığa yakalanıyor; bunun üzerine ben öldükten sonra çocuklara ne olacak diye kara kara düşünüp, en sonunda çocuklarını verecek uygun aileleri teker teker aramaya başlıyor. Off yazarken bile içim şişti, yüreğim dağlandı.

6- The Pianist (Piyanist) (2002)

Soykırım filmleri de beni derinden etkiliyor. Aynı zamanda yakın tarih olduğu için korkutuyor da… Piyanist filminde Adrien Brody‘nin Chopin’in “Ballade in G Minor”unu çaldığı sahnede filmin tüm yükünü boşaltıyorsunuz adeta.

7- Canım Kardeşim (1973)

Kahraman kalksana, bak televizyon geldi.

8- Babam ve Oğlum (2005)

Genelin aksine beni en çok etkileyen ve ağlatan sahne, Çetin Tekindor’un hastane kantininde Sadık’ın hastalığını anlattığı sahnedir. Tekindor’un oğlunun hastalığını anlatışındaki ses tonu insana kendi başına gelmiş etkisi yaratır. Ağlatır mı, evet.. Yalnız, ben o sahneyi bulamadım; onun yerine yine fazlasıyla duygulandığım bir sahneyi burada paylaşıyorum.

9- Sınav (2006)

İşin içine anne faktörü girince de duygular şelale… Bu sahnede ağlamama neden olan en önemli etkenlerden biri de Badem‘in Sen Ağlama şarkısı. “Kara gözlerinden bir damla yaş düşünce…”

10- 120 (2008)

“Şimdi, bu çok zor ve çok ağır vatan vazifesine, kendi rızası ile gönülleri olanlarınız varsa bir adım öne çıksın.”

11- The Flowers of War (Savaşın Çiçekleri) (2011)

Christian Bale‘in başrolünde olduğu filmde kadınların çocukları kurtarmak için göstermiş olduğu fedakarlık görülmeye değer. Ağladığım sahneyi bulamadım internette, siz en iyisi tüm filmi izleyin derim.

12- Hotel Rwanda (Hotel Ruanda) (2004)

Ruanda’daki soykırımı konu alan filmi geneli duygusal olsa da bir sahne var ki…

13- The Green Mile (Yeşil Yol) (1999)

John Coffey, “Beni karanlıkta bırakmayın patron, ben karanlıktan korkarım,” sözlerini ettikten sonra taş olsa ağlardı sanırım.



14- The Bucket List (Şimdi ya da Asla) (2007)

Blog’uma da ilham kaynağı olan filmde “dünyanın en güzel kızını öpmek” maddesindeki güzel kız izleyicileri fazlasıyla şaşırtırken duygulu anlar yaşatır.

15- Titanic (Titanik) (1997)

Jack’in sulara gömülme sahnesi değil de iki yaşlı çiftin yatakta sarılarak ölümü beklemesi beni daha çok etkilemişti. “Nearer My God To Thee” eşliğinde izlenince gözyaşları akıyor istemsizce…

16- The Terminal (Terminal) (2004)

Beni duygulandıran bir fedakarlık örneği daha…

17- A. I. Artificial Intelligence (Yapay Zeka) (2001)

“Eğer anneni geri getirirsek, bu sadece bir gün için olacak ve onu bir daha göremeyeceksin.” Bir yapay zeka kadar olamıyoruz ya ona yanıyorum. Çocuk bir gün için yıllarca bekledi be! Bir de filme, herkesin sahip olmak isteyeceği, konuşan ve insan gibi cevap veren oyuncak ayı koyup sağ olsunlar iyice duygu yoğunluğunu artırmışlar.

18- Okuribito (Son Veda) (2008)

Okuribito, gözü kapalı önereceğim bir Japon filmi. Ailecek seyretmenizi öneririm, ağlamak garanti.

19- Music of the Heart (50 Cesur Kemancı) (1999)

İdealist öğretmenimiz Meryl Streep yapılamaz denileni yapıyor ve bunlardan bir halt olmaz denilen çocuklara çalması en zor müzik aletlerinden olan kemanı öğretiyor.

20- The Blind Side (Kör Nokta) (2009)

“-Hiç sahip olmamıştım? -Neye, kendine ait bir odaya mı? -Bir yatağa.”

Aslında beni ağlatan çok film sahnesi var ama ben sadece aklıma gelenleri paylaştım. Sizin de unutamadığınız, hatırınızda kalan, zaman zaman açıp da tekrar tekrar izlediğiniz ağlatan film sahneleriniz varsa paylaşın, beraber ağlayalım.

17 YORUMLAR

  1. Canım Kardeşim 🙁 Ya ne güzel bir liste hazırlamışsın Güven. Bazılarına ben de çok üzülmüştüm. Canım Kardeşim çok etkilemişti beni. Şişt baksana, ölcekmişim ben repliği 🙁 İyi ki böyle bir liste yapmışsın

  2. İçim şişp şişip de ağlayamadığım zamanlarda gözyaşı garantili videom Ezel dizisinden. Şimdi link veremiyorum ama ezel-ali veda yazın çıkıyor. ''Ne olacağını sanıyordun Ali Abi ''dediğinde Ezel bende film kopuyor.

    Anne-çocuk içeren her sahnede zaten dağılıyorum. Geçen gün Frozen (Karlar Ülkesi) izliyoruz 5 yaşında oğlumla, iki kızkardeşin konuşmalarında yaşlar akıp gitmiş..

    Güzel liste, Kardeşim Benim nasıl aklına geldi? Şaşırdım.

    • Ezel'in bir bölümünü bile seyretmedim desem. 😀 Şimdi baktım da pek etkilenmedim ne yalan söyleyeyim. Zira konuyu hiç bilmiyorum.

      Animasyonlar da fena cidden. 🙁

  3. ya ben yapay zeka filmini en az 100 defa izlemişimdir her bir defasındada filmi baştan sona ağlayarak izlemişimdir yapay zekayı görünce bile şimdi gözümden yaşlar boşandı ya 🙁

BİR CEVAP BIRAK

Please enter your comment!
Please enter your name here